Naukowcy ostrzegają, że badania krwi, będące coraz bardziej popularnym narzędziem diagnostycznym w ostatnich latach, jak i testy skórne nigdy nie powinny być wykorzystywane jako jedyne źródło diagnozowania alergii, na bazie którego dobiera się leczenie.
Powinny być używane jedynie w celu potwierdzenia podejrzenia, a nigdy nie po to, by szukać alergii u pacjentów bez żadnych jej objawów.
Interpretacja lekarska
powinna bazować na analizie objawów pacjenta i historii choroby. W przypadku podejrzeń alergii pokarmowej pacjent powinien przejść przede wszystkim test spożywczy – przyjmować małe dawki potencjalnego alergenu pod nadzorem lekarza.
Testy skórne i badania krwi wykrywają obecność przeciwciał IgE, reakcję układu odpornościowego na alergeny. Testy skórnych obejmują nakłuwania skóry z małą ilością alergenów i obserwację, czy i jak skóra reaguje.
Duży bąbel w miejscu wstrzyknięcia jest sygnałem, że system immunologiczny pacjenta stworzył przeciwciała na alergen. Badania krwi mierzą zaś poziom swoistych przeciwciał IgE krążących we krwi.
Testy pozwalają stwierdzić, czy ktoś jest wrażliwy na konkretną substancję, ale nie pozwalają wiarygodnie przewidzieć, czy pacjent będzie miał rzeczywiste reakcje alergiczne i jak groźna reakcja może wystąpić.
Wiele osób bowiem, które mają dodatnie testy skórne lub wymiernie podwyższone przeciwciała IgE nie ma alergii. Ostatnie badania wykazały, że 8 proc. dzieci miało pozytywnie wyniki testów skórnych lub badania krwi (uczuleni na orzeszki ziemne), ale tylko 1 proc. z nich ma objawy kliniczne.
Testy alergiczne
mogą pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy, ale same w sobie nie stanowią diagnozy i jednoznacznego potwierdzenia objawów klinicznych; wiele dzieci z dodatnimi wynikami badań nie ma objawów alergii i niektóre z nich mają jednocześnie ujemne wyniki testu na alergię.
Nierozpoznana alergia mogą być niebezpieczna, nawet śmiertelnie, ale nadmierne poleganie na analizie krwi i testach skórnych może prowadzić do błędnej diagnozy, nierozważnych ograniczeń w diecie codziennej lub niepotrzebnego unikania potencjalnych alergenów środowiskowych, takich jak zwierzęta domowe.
Lekarze powinni zachować ostrożność przy porównywaniu wyników z różnych badań i laboratoriów, ponieważ testy między sobą różnią się wrażliwością.
