Reakcja anafilaktyczna ma to do siebie, że rozwija się gwałtownie. Ale nie każda kończy się wstrząsem.
Dużo łatwiej rozpoznać stan zagrożenia wstrząsem i stan bliski utracie świadomości u osoby nam bliskiej, której reakcje znamy i doświadczyliśmy w roli świadka różne reakcje anafilaktyczne tej osoby.
Czasem jednak musimy sobie poradzić ze wstrząsem anafilaktycznym u osoby postronnej, o której nie wiemy, co mogło wywołać tak poważny stan i w jakim kierunku się on rozwinie.
Samoocena
Oceniając samodzielnie przebieg reakcji anafilaktycznej warto zacząć od –
- pomiaru tętna
- odcięcia od działania czynnika wywołującego anafilaksję
- zapewnienia pozycji leżącej choremu – z uniesionymi nogami, co centralizuje ok. 700 ml krwi
- odnalezienia żyły – by podać wapno czy lek przeciwhistaminowy
- podania adrenaliny – w dawce 0,5 mg co 10-15 min., jeśli to konieczne (gdy mamy pewność, że to wstrząs zaczynamy działanie od adrenaliny i dożylnego uzupełnienia płynów) – zostaje podniesione ciśnienie tętnicze poprawiając krążenie i zmniejszając obrzęk i przekrwienie, usprawniając pracę mięśnia sercowego i rozszerzając oskrzela
- pomiaru ciśnienia krwi (jeśli to możliwe)
- w warunkach szpitalnych – lekarz powinien ocenić hematokryt, układ krzepnięcia, EKG, gazometrię krwi tętniczej, diurezę, a nawet ośrodkowe ciśnienie żylne.
Pages: 1 2
