Relacje dorosłych dzieci z rodzicami nie zawsze układają się wzorcowo. Wynika to z faktu, iż wszyscy jesteśmy ludźmi i popełniamy błędy. Toksyczni rodzice to poważny problem, którego nie należy nijak bagatelizować. Pamiętajmy jednak o tym, że nawet ci kochający i wspierający czasem popełniają błędy. Niektórych nie potrafimy im wybaczyć, co negatywnie wpływa na relację.
Spis treści:
- Symbiotyczna więź z matką
- Relacja z matką a nieuświadomione pretensje
- Relacje dorosłych dzieci z rodzicami a wybór partnera
- Obiektywna ocena rodziców – jak się na nią zdobyć?
- Matka kształtuje styl przywiązania
- Toksyczna relacja z matką a psychoterapia
Symbiotyczna więź z matką
Relacje dorosłych dzieci z rodzicami bardzo dobrze ukazuje sytuacja, jak postępujemy w obliczu problemów. Gdy mamy trudności w pracy, brakuje nam zleceń i zastanawiamy się, jak wybrnąć z sytuacji, często udajemy się do mamy. W jej ramionach szukamy zrozumienia i schronienia. Dom rodzinny dla wielu z nas oznacza bezpieczną przystań. Jednak nie dla wszystkich, bo niektórym ludziom kojarzy się z traumą i cierpieniem, do których nie chcą powracać. Z matką łączy nas więź symbiotyczna.
Relacja z matką a nieuświadomione pretensje
Relacja z matką nie zawsze jest taka, jak powinna. Często w dorosłym życiu mamy do niej o coś pretensje. Zdarza się, że są one jawne, ale też przytrafiają się bardziej zakamuflowane, z których nawet nie zdajemy sobie sprawy. Np. nie rozumiemy, dlaczego matka zafundowała nam taki los. Mogła się rozwieść z ojcem alkoholikiem i zapewnić nam spokojniejsze dzieciństwo. Jeśli jednak nasze relacje z innymi kobietami są serdeczne, to znak, że nie zawiodła nas na początkowym etapie życia. To właśnie wówczas kształtuje się styl przywiązania, który przekłada się na różne relacje międzyludzkie.
Relacje dorosłych dzieci z rodzicami a wybór partnera
Relacje dorosłych dzieci z rodzicami są bardzo ważne, ponieważ przenosimy je na swoich partnerów. Kieruje nami przymus powtarzania. Jeśli rodzic był niedostępny emocjonalnie, a my wciąż zabiegałyśmy o jego uwagę, wybierzemy sobie mężczyznę uzależnionego lub narcystycznego. Krótko mówiąc kogoś, kto reprezentuje pozabezpieczny styl przywiązania. Taki człowiek nie potrafi wejść w bliską relację, ale my chcemy udowodnić sobie i światu, że nasza miłość go zmieni. Zasłużymy sobie na jego uczucie poprzez swoją ofiarność. W praktyce jednak często padamy ofiarami nadużyć i przemocy. Po zakończeniu jednej relacji, wchodzimy w kolejny toksyczny związek i robimy dokładnie to samo.
Obiektywna ocena rodziców – jak się na nią zdobyć?
Zdarza się, że nasza ocena rodziców jest nieobiektywna. Uległa silnemu zniekształceniu wskutek silnych emocji, jakich dostarczyły nam negatywne wydarzenia. Ojciec nadużywający alkoholu, który w środku zimy wyrzuca nas z domu albo bije, jawi się jako zły. W rezultacie zapominamy o tym, że nasza matka była wobec niego bezradna, nie podejmowała walki, rozwodząc się, ale ona przynajmniej o nas dbała, pozwalała nam na całą paletę emocji. Trudne dzieciństwo nie zawsze oznacza, że było ono totalnie do niczego, lecz jakaś jego część okazała się źródłem cierpienia. Warto zachować obiektywizm, aby całkowicie nie przekreślać relacji z obojgiem rodziców. Po latach możemy mieć silny żal do matki, że nie odeszła do ojca. Warto jednak zrozumieć, że coś mogło ją ograniczać. Może w jej rodzinie nigdy nie było rozwodów, gdyż postrzegano je jako sprzeniewierzenie się przysiędze małżeńskiej? Nie oznacza to jednak, że matka jest na tyle złym rodzicem, że musimy z nią całkowicie zerwać kontakt.
Matka jako punkt odniesienia
W życiu każdego człowieka matka jest najważniejszą figurą. Traktujemy ją jako punkt odniesienia do pozostałych relacji. Jako nastolatki buntujemy się przeciwko niej, ponieważ w ten sposób symbolicznie odcinamy pępowinę. Musimy znaleźć własną drogę w życiu. Z czasem jednak relacja z matką zaczyna układać się znacznie lepiej. Patrzymy na nią z większą wyrozumiałością.
Toksyczna relacja z matką a psychoterapia
Najgorzej, gdy toksyczna relacja z matką uniemożliwia nam szczęśliwe życie. Gdy nasza rodzicielka nas krytykuje i obraża, nie zważając na nasze uczucia, sprawia, że w naszej głowie kotłuje się od licznych wątpliwości. Matka jest tą osobą, która ma kochać bezinteresownie. Gdy uprawia przemoc psychiczną, z pewnością nie darzy nas miłością. Co mamy zatem zrobić, gdy wszyscy wokół podkreślają, jaką mają wspaniałą matkę, a nasza tak bardzo odbiega od ideału? Z pomocą przychodzi psychoterapia, która pomaga ułożyć relacje z rodzicami na nowo. Od niektórych się oderwać i zdystansować dla własnego dobra.
