Co ze środkami konserwującymi?
Znieczulenie miejscowe wiąże się z nadwrażliwością nie tylko na sam środek znieczulający, ale też na zawarte w preparacie środki konserwujące – parabeny, siarczyny oraz lateks i nikiel – czy stosowane środki antyseptyczne. Nikiel może się uwalniać i wchłaniać do organizmu z igieł do wstrzyknięć, a potencjalnym źródłem lateksu są przede wszystkim fiolki i naboje zawierające środki ZM, korki strzykawek i rękawice.
Wnioski
Przy alergii na środki znieczulenia miejscowego typowymi objawami są zaczerwienienie skóry, kołatanie serca, duszność, nagłe podwyższenie i obniżenie ciśnienia krwi, omdlenie, znacznie rzadsze są typowe dla anafilaksji świąd skóry, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy.
Alergia na środki ZM występuje rzadko. Znacznie częściej inne przyczyny powodują wystąpienie objawów niepożądanych w związku z ich stosowaniem.
W ocenie objawów ubocznych występujących podczas znieczulenia miejscowego należy uwzględnić także inne czynniki, które mogą naśladować reakcję nadwrażliwości (działania toksyczne, wpływ jednoczesnego podania adrenaliny, omdlenia, reakcje lękowe lub zespół hiperwentylacji). Wykazano, że alergia na ZM jest nasilona u osób z alergią na konserwanty (przedłużające trwałość żywności), siarczyny (których jest coraz więcej w spożywanej żywności) czy lateks.
Wywiad jest najważniejszy – związek między objawami anafilaksji a określoną substancją może być tak jednoznaczny, że wykonanie badań diagnostycznych jest zbędne (a często niebezpieczne). Niezwykle pomocny dla konsultującego alergologa jest dostęp do dokumentacji medycznej zawierającej obiektywną ocenę objawów klinicznych reakcji polekowej oraz podstawowe parametry życiowe osób reagujących nieprawidłowo na środki ZM.
(MCN)
Źródło – Alergologia Info, 2010,V,5-6/ A.Grzanka, H. Misiołek, A. Filipowska, K. Miśkiewicz-Orczyk, J. Jarząb
