uczulenie na klindamycynę

Mianem antybiotyków nazywamy naturalne, wtórne produkty przemiany materii mikroorganizmów. Tego typu substancje działają wybiórczo. Oznacza to, iż lek, który zwalcza gronkowce, niekoniecznie poradzi sobie z laseczkami jadu kiełbasianego. Antybiotyki, stosowane w niskich stężeniach, wpływają na struktury komórkowe, przemiany biochemiczne i podział bakterii.

Linkozamidy – zastosowanie

Klindamycynę zalicza się do antybiotyków półsyntetycznych. Należy ona do grupy linkozamidów. Z przeprowadzonych badań wynika, iż klindamycyna silnie działa na beztlenowce oraz gronkowce, które są odporne na działanie innych antybiotyków.

Skojarzone działanie antybiotyków

Silne infekcje nastręczają lekarzom sporo trudności. Gdy zakażenie postępuje, specjalista zaleca rozpoczęcie kuracji skojarzonej. Oznacza to, iż choremu jednocześnie podaje się kilka różnych antybiotyków, w tym klindamycynę. Niestety, terapia skojarzona utrudnia diagnostykę alergologiczną.

uczulenie na klindamycynę

Klindamycyna – leczenie AIDS

Osoby, które nie mogą stosować penicyliny ze względu na alergię, są skazane na klindamycynę. Od pewnego czasu lekarze przepisują ten półsyntetyczny antybiotyk chorym na AIDS zmagającym się z infekcjami.

IV mechanizm immunologiczny Gella i Coombsa

Szacuje się, iż 1 na 100 osób zmaga się z alergią na klindamycynę. Niepożądane reakcje mają związek z IV mechanizmem immunologicznym Gella i Coombsa. U ludzi dotkniętych tą przypadłością nie wykryto swoistych przeciwciał IgE. Alergia na klindamycynę często manifestuje się osutkami, czyli zmianami skórnymi, które stanowią efekt uboczny przyjmowania niektórych leków. Niektóre z nich przekształcają się w erytrodermię. Zmiany skórne stają się zaczerwienione i wykazują tendencję do łuszczenia. Stosunkowo rzadko uczulenie na klindamycynę objawia się rumieniem trwałym.