Reakcje alergiczne na trujący bluszcz i ...mango

Umycie wodą z żelem myjącym tłustej skóry po soku niezwłocznie po kontakcie z wydzieliną bluszczu może skutecznie zapobiec wysypce. I oczywiście unikanie bezpośredniego kontaktu z roślinami.

Jak jednak dobrze rozpoznać roślinę?

Bluszcz jest częstą przyczyną kontaktowego zapalenia skóry, w reakcji alergicznej po bezpośrednim kontakcie ze skórą. AZS ma co prawda nieprzyjemne objawy, ale zazwyczaj nie stanowi w tym przypadku poważnego zagrożenia dla zdrowia.

Obieraj mango

Trujący bluszcz czy dąb są wykorzystywane do produkcji żywicy o nazwie urushiol, mogącej powodować alergiczną wysypkę.

Substancje te występują również w mango, orzechach nerkowca i drzewach miłorzębu. W przypadku mango obieranie owoców zapobiega wystąpieniu stanu zapalnego skóry. Ludzie, którzy jedzą całe owoce, przegryzając zębami skórę, mogą mieć ciężką reakcję wokół ust.

Trujący bluszcz czy dąb jest wykorzystywany do produkcji chemicznej z oleju z liści, który powoduje pieczenie, świąd, zaczerwienienie i pęcherze na skórze w wyniku reakcji zapalnej – zapalenia kontaktowego skóry. Nie jest to reakcja zaraźliwa, ani nie przenosi się z jednej części ciała na inną.

Około 10-15% populacji wykazuje dużą wrażliwość na bluszcz i mogą u nich wystąpić szczególnie ciężkie objawy. Wysypka rozpoczyna się zwykle jeden lub dwa dni po ekspozycji, ale bywa, że zaczyna się nawet po kilku dniach.

Reakcje alergiczne na trujący bluszcz i ...mangoPierwsze oznaki wysypki to zakrzywione czerwone smugi na skórze, swędzące grudki lub pęcherze, które w dalszym ciągu pojawiają się przez kolejne dni, nawet do trzech tygodni z powodu powolnej reakcji na wchłaniany sok żywiczny i w zależności od ilości żywicy, z którą nasza skóra miała bezpośredni kontakt.

Wydaje się zatem, że wysypka rozszerza się, a uczuleni mają wrażenie, że wciąż trujący bluszcz został w ubraniu. Jest to teoretycznie możliwe, lecz nawet wielokrotne praniu tych samych rzeczy często nie daje żadnej poprawy.

Warto pamiętać, że zwierzęta mogą przenosić trującą żywicę z roślin.

Diagnoza powinna bazować na obserwacji typowej wysypki i historii potencjalnego narażenia (np. czy kontakt nastąpił podczas pielenia ogrodu lub spaceru w lesie).