Farmakoterapia w alergii

Przyjmowanie leków działających miejscowo lub ogólnie jest najczęstszym sposobem radzenia sobie z objawami, które sprowadza na nas uczulenie. Jego celem jest zmniejszenie symptomów alergii i wstrzymanie uwalniania, a tym samym działania mediatorów odpowiedzialnych za reakcje alergiczne organizmu ludzkiego.

Podstawowym faktem odróżniającym leczenie farmaceutykami od immunoterapii jest działanie tylko objawowe. Nie likwiduje choroby, na co szanse daje odczulanie, jednak doraźnie jest znacznie tańsze. Nie daje też pewności, że Twoje potomstwo nie będzie na nią cierpieć lub, że dana alergia nie będzie się rozwijać.

Grupy leków

Oto cztery najczęściej używane w alergiach grupy leków.

  • Najczęściej stosuje się leki przeciwhistaminowe, znane też jako antyhistaminiki lub antagoniści receptora H1. Podstawą ich działania jest odwrócenie działania histaminy na receptor H1, dlatego są odwrotnym agonistą tego receptora. Obecnie dostępne są głównie leki drugiej generacji, zwykle nie powodujące skutków ubocznych, jak te z pierwszej generacji.

 

  • Leki przeciwleuktrienowe zaś to antagoniści leuktrienów, czyli lipidów powiązanych z układem immunologicznym, które są silnie zapalne. Ich działanie jest wykorzystywane przede wszystkim w astmie oskrzelowej i alergicznym nieżycie nosa. Stanowią alternatywę dla

 

  • glikokortykosteroidów, które z kolei są lekami przeciwzapalnymi, których, tak jak poprzednio opisanych nie można użyć do neutralizowania napadów duszności. Glikokortykosteroidy zwykle stosowane są w postaci wziewnej, ale także doustnej i donosowej, we wstrząsach anafilaktycznych, astmie oskrzelowej i atopowym zapaleniu skóry. Ich skład stymuluje metabolizm białek, tłuszczów i węglowodanów. Dużą wadą są skutki uboczne dla organizmu, czasem glikokortykosteroidy wprowadzają nieodwracalne zmiany.

 

  • Farmakoterapia w alergiiLeki przeciwanafilaktyczne, znane też jako stabilizatory błon komórkowych lub antydegranulaty hamują uwalnianie mediatorów reakcji anafilaktycznej z komórek docelowych w reakcjach następujących natychmiastowo. Zwykle stosowane są jeszcze przed wystąpieniem objawów chorobowych i mają zapobiegać ewentualnym niepożądanym reakcjom.
    (BZ)